کامنت جناب پانیک شهریاری
کامنت جناب پانیک شهریاری در بخش نظرات پست :وبلاگ باغدشت در یک سال گذشته.
سلام !
ممنونم از گزارش خوبی که تهیه کردید
دوم
از مهر شما سپاسگزارم
بی شک شما در زمره فعالترین دوستان این جمع بوده اید کامنت های مهر امیز و صادقانه شما را در همه جا می توان دید و آفرین گفت
سوم
گزارش های مصداقی شما در باره موارد مختلف خواندنی است
چهارم
تلاش شما برای ایجاد همبستگی میان الموتیان که کاری سخت بشمار می رود بسیار ستودنی است. این در حالی است که برخی از وبلاگ ها خودخواهانه فقط به روستای خود نظر دارند و خود را تافته جدا بافته می دانند و این بزرگترین آفت برای همبستگی الموتیان به شمار می رود.
پنجم . مهرتان پاینده باد
پاسخ: به جناب آقای پانیک شهریاری
پاسخ: سلام برهمکار واستاد گرانقدر وخوش ذوقم جناب آقای پانیک شهریاری
درود برشما بزرگوار وحس مسولیت پذیریتان، درود برشما وحس وطن پرستیتان...
کار حقیر در مقابل کارهای بزرگ شما در عرصه فرهنگ وادب برای تک تک روستای های الموت بسیار ناچیز است، بدون تعارف عرض میکنم تلاش حضرتعالی وکار فرهنگیتان در سرودن شعر و ایجاد وحدت وهمدلی برای الموت ستودنی وارزشمند است که امیدوارم همولایتی های عزیز قدر دُرّ گرانبهایی امثال حضرتعالی را بدانند
که بدون هیچ چشمداشتی انصافا" از هر الموتی برای الموت از خود مایه میگذارید
درود به شرفتان....
اما نکته چهارم کامنت شما جناب شهریاری کاملا" میفهم که شما چه می فرمایید،
" ایجاد همبستگی میان الموتیان کاری سخت بشمار می رود" بله ، شما یکبار
از عدم همکاری آنها تجربه دارید و اگر اشتباه نکنم بر اثر بی مهری بعضی از همین دوستان ترک فضای مجازی کردید...!
حالا ،خوشحالیم که برگشتید ، چون از رفتنت خیلی ها متاثر شدند ... واز بازگشت دوباره شما همه خوشحال شدیم... آمدن دوباره ای که باعث تحرک اغلب وبلاگنویسان الموتی شد ...
در هرحال حقیر هیچ ادعا و دایه ای ندارم، صرفا" وظیفه ای در قبال الموت وزادگاهم دارم ، و در این راستا کسانی که همگام شوند دست آنها را می فشرم و در خدمت دوستان ودوستداران الموت خواهم بود...
بزرگوار: قطره ها هستند که جویبارها ، سپس رودها ودریاچه ها و دریاها را پدید می آورند،قطره هاگر چه ناچیزند!!!! ولی اگر بهم بپیوندند، می توانند هرسدی را از میان بردارند.
با آرزوی سلامتی وموفقیت برای شما دوست خوبم.
«إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ»
