حسد یکی از ریشه های دورویی

حسد یکی از ریشه های دورویی 

حسد یکی از ریشه های دورویی است که باعث می شود ارتباطات به شکل مفید و مؤثری صورت نپذیرد. وقتی ظاهر و باطن افراد با یکدیگر همخوانی نداشته باشد و هر کدام به شیوه خودشان عمل کنند، دورویی به وجود می آید. بعبارتی، وقتی نردبان اعتماد خود را بر دیوار دورویی و بی اعتمادی تکیه می زنید، به زودی فرو خواهید ریخت. و مرمت این اعتماد از دست رفته کار دشواری خواهد شد...

افراد منافق هرچقدر هم که زیرک باشند اما علائم زیر را از خود بروز می دهند!!!: 

حرف حقی را می گویند، اما بر خلاف آن عمل می کنند،

در حرف هایشان سوگند دروغ یاد می کنند،خودشان را بالاتر از افراد دیگر می دانند،دیگران را به تمسخر می گیرند...

جالب است که دو چشم دارند!! ولی با یک، چشم به دیگران می نگرند!! و جالب تر اینکه ، انسانها یک چهره دارند اما دورویی،می کنند...

اینگونه آدم هامعتقدند : هدف، وسیله را توجیه می کند و برای رسیدن به هدف می توان از هر ابزار و وسیله ای استفاده کرد، که این نوع رفتار مخصوص افراد دورو و منافق است...و متاسفانه ما امروز با این افراد هنوز سرو کار داریم.  

یاد گرفتم که :

1. با احمق بحث نکنم و بگذارم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند.

2. با وقیح جدل نکنم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روحم را تباه می کند.

3. از حسود دوری کنم چون حتی اگر دنیا را هم به او تقدیم کنم باز هم از من بیزار خواهد بود.

4. تنهایی را به بودن در جمعی که به آن تعلق ندارم ترجیح دهم.

آری ،کوچکترین قدم بهتر از بزرگترین تصمیم است.ملاک حق و باطل فاصله بین زبان تو تا چشم تواست،پس به شنیده هایت زیاد اعتماد نکن.دعا نکنیم که بارهایمان سبک شوند.دعا کنیم شانه هایمان قوی تر گردند.

گاﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿـــﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼﻭ ﻧﻔﻬﻤـ ــﯿﺪ ،

ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ...ﮔﺎﻫﯽ ﻧﺒــــ ـــﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ ... ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ،ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯼ ...ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ،ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖﻧﺪﺍﻧﻨــــــﺪ ...گاﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑــﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻕِ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ...،ﻭﮔﺎﻫﯽ .... ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ...ﯾﮑﺠﺎ ﺩﺭﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ...,,،ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻓﺮﯾﺎﺩ ، ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ !..

و سر انجام ؛

تا سخن نگفته ای،سخن اسیر توست اما وقتی سخن را گفتی،تو اسیر سخنی...