شعر از زبان بهار
سال نو آمد مبارک بادت این سال عزیز کینه و بغض و عناد و دشمنی بیرون بریز
مهربانی پیشه کن، در حرف حق اندیشه کن در زمین خوبی و مهر و محبت ریشه کن
زندگیت را عوض کن، چون درختان سبز شو دور از تخم فساد و دانه‌های هرز شو
گل بده در سال نو، همچون طبیعت شو جوان پاک و بی آلایش و آرام و شیرین و روان
با گل و با بلبل و پروانه‌ها همراز شو دور شو ازهر چه بد،باهر چه نیکی سازشو...
سال نو آمد مبارک بادت این سال عزیز کینه و بغض و عناد و دشمنی بیرون بریز
مهربانی پیشه کن، در حرف حق اندیشه کن در زمین خوبی و مهر و محبت ریشه کن
زندگیت را عوض کن، چون درختان سبز شو دور از تخم فساد و دانه‌های هرز شو
گل بده در سال نو، همچون طبیعت شو جوان پاک و بی آلایش و آرام و شیرین و روان
با گل و با بلبل و پروانه‌ها همراز شو دور شو ازهر چه بد،باهر چه نیکی سازشو...
چشمه آب از درون کوه سخت آید برون کوه زشتی سرنگون کن موسم آبست کنون
تازه شو همچون شکوفه در بهار سال نو راستی را جستجو کن در مسیر حق برو
وقت شادی شد کنون از هرچه غم پرهیز کن رو نگاه دیگری بر هر کس و هر چیز کن
در بهار زندگی احساس پیری دور کن با بهاران شو هم آواز و دلت پرشور کن
نغمه پرشور بلبل در بهاران گوش کن جام خوشحالی و خوشنودی جان را نوش کن
گویمت این حرف پایانی در این ناقص سخن دیده ای یکرنگی دریا و نرمی چمن؟
درجهان تا می‌توانی ساده و یکرنگ باش ساده وتابنده چون خورشیدومه،نی سنگ باش
"احمد سلطانی"
