یکشنبه 20 اسفند1391 ساعت: 9:35 توسط:میثم عسگری
سلام جناب رجبی عزیز،
قبل از هر چیز،ای کاش نامی از من نمیآوردید؛ چرا که کم لطفی است به دیگر عزیزان الموتی که به حق در سال گذشته، چه در پیج دوستداران الموت، و چه در وبلاگهای خود قلم زدند و میزبان جلوههای زیبای الموت شدند. از این فرصت استفاد کرده و از تمامی این عزیزان تشکّر میکنم. خواستم چیزی در مورد گزارشتان بنویسم، که بهتر و کامل ترش را در قسمت نظرات دیدم. هر چه گفتنی است، چه در مورد شخصیت با صفای شما و چه در خصوص زحماتی که هر روزه در خصوص الموت در این فضای مجازی میکشید، دوستان به حد کمال گفتند و من جز به گفتن نکتهای بسنده میکنم:
کم آمدیم و کم نظر نوشتیم، اما شما همیشه آمدید و همیشه نظر نوشتید. جدّا که از شما سپاسگزارم.
پاسخ:
سلام جناب آقای عسگری
برای این حقیر مایه مباهات هست که با انسانهای شریف ، بزرگوار و متواضعی چون حضرتعالی آشنا شدم ، کسی که سالها از میهن عزیز دور است ولی همچنان دغدغه
مام میهن وزادگاه خود را دارد
بنده به شما وتک تک عزیزانی که دل در گرو مام میهن وزادگاه خود دارند وعلیرغم موقعیت وجایگاه علمی، چه در داخل و چه در خارج از کشور ، هیچگاه اصالت خود را فراموش نکرده اند افتخار میکنم ، ضمنا" حقیر خود را لایق این همه محبت و بزرگواری از سوی دوستان نمیدانم
اگر این حقیر در این فضای مجازی قلم فرسایی میکنم ، انگیزه وانرژی لازم رااز دوستان خوبی چون حضرتعالی میگیرم ، واگر موفقیتی هم تا به حال حاصل گردیده صرفا" با کمک همه دوستان خوبم بوده است. در خاتمه بار دیگر از اظهار لطف وتواضع وفروتنی شما سپاسگزارم. در پناه حق باشید.